بـــرای دوســـت داشتــــــنت
محتــــاج دیدنـــــت نیستــــــم...
اگر چــــــه نگاهـــــــت آرامـــــم می کنــــد
محـــــتاج سخن گفـــتن با تو نیســــــتم...
اگر چــــــــه صدایت دلـــــم را می لــــرزاند
محـــــــتاج شــــــــــانه به شانه اتـــ بودن نیســــــــتم...
اگر چــــــه برای تکیه کـــــــــردن ،
شـــــــــانه ات محــــــــکم ترین و قابل اطمـــــــینان ترین است!
دوست دارم بــــــــــدانی ،
حتی اگر کنـــــــارم نباشـــــــــی ...
باز هم ، نگاهـــــــــــت می کنم ...
صدایت را می شــــــــــنوم و به تو تکیـــــه می کنم
همیـــــــشه با منی ،
و همیشه با تو هــــــــــستم، هر جا که باشـــــــی...

خورشیـد را "بــاور" دارم حتـی اگر نـتابد

به عشـق ایمان دارم حتی اگر آن را حس نکنم

به خدا ایمان دارم حتی اگر سکوت کرده باشد

تا خــدا هست جایی برای نا امیدی نیست

^{گــ ــآهـ ـے} جـ ـلوے ^{آیـ ـنه} مـ ـے ایــ ــسـتـَ مـ...

^{خـ ــودمـ}  رآ دَر آنــ مـ ــے بـ یــنمــ..!

دَسـ ـت رُوے ^{شـ ـآنِ ـه} هـ ـآےش مـ ـے گُـ ذآرَمـ

وَ مـ ـے گـ ـوےَمـ : چـِ ـه ^{تَـ ـحَـ ـمُـل} دآرَد ^{دِلـَتـ ــ}..!

 در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو

شکوهی دیگر

رونقی دیگر هست

می توانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

من به بی سامانی ، باد را می مانم

من به سرگردانی ، ابر را می مانم

من به آراسته گی خندیدم

منه ژولیده به آراسته گی خندیدم

سنگ طفلی  اما

خواب نوشین کبوتر ها را در لانه می آشفت

قصه ی بی سر و سامانی من

باد با برگ درختان می گفت

باد با من می گفت :

" چه تهی دستی مرد ! "

ابر باور می کرد

من در آئینه رُخ خود دیدم

و به تو حق دادم

آه ... می بینم ، میبینم

تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی

من به اندازه زیبایی تو غمگینم

چه امید عبثی

من چه دارم که تو را در خور ؟!

هیچ !

من چه دارم که سزاوار تو ؟!

هیچ !

تو همه هستی من

هستی من

تو همه زندگی من هستی

تو چه داری ؟! .... همه چیز

تو چه کم داری ؟! ...هیچ !

بی تو در می یابم

چون چناران کهن

از درون تلخی واریزم را

کاهش جان من ، این شعر من است

آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشی

راستی .... شعر مرا می خوانی ؟!

باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی

نه .... دریغا ، هرگز

کاشکی شعر مرا می خواندی !!!

 ﺁﻏـــــــﻮﺵ ﮐﺴـــﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺑﺩار ؛
ﮐـــﻪ ﺑـــﻮﯼ "ﺑـــــﯽ ﮐﺴـــﯽ" ﺑﺪﻫﺪ ،
ﻧــﻪ ﺑــــﻮﯼ
"ﻫــــﺮﮐﺴـــﯽ"

 روی دیوار

            روی سایه ایـــــ که به جا مانده از تو

                                      چشــــم می کشم و دهانی که بخندد

 به این همه تنهایی و انتـــظار ...

                  این خانه بعد از تو فقـــــط دیوار استـــــ

                                                     و تکه ذغالی که خطــــ می کشد

                                                                                            نیامدنتـــــــــ را ...

دلم کوچک است!

 عاشقی جرم قشنگی است به انکارش مکوش   

لمس کن کلماتی راکه برایت می نویسم ...
تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست... تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...
لمس کن نوشته هایي راکه لمس نا شدنیست و عریان ...
که از قلبم بر قلم کاغذ می چکد ...
لمس کن گونه هایم راکه خیس اشک است و پر شیار ...
لمس کن لحظه هایم را ...
تویی که میدانی من چگونه عاشقت هستم.
لمس کن این با تو بودن هارا ... لمس کن ...
همیشه عاشِقت میمانم ...

دلخــــور ڪه میشَـوم , بغـض میــڪنم
می آیم پشـت صفحـه ی مانیتــورم
ڪامنـت مینویسـم ُ صورتڪ میگــذارم
صورتڪی ڪه میخنـددو پشتـش قایم میشــوم
ڪه فڪـــر ڪنی میخنــدمو بخنـــدی...
اشڪهایمـ میـــــــآیند و من مدام با صورتڪ مجازی ام میخندم...

دلــــــم که گـرفته باشــد با صـــدای دستــــفـــروش دوره گـــرد هـــم گریه میــــکنم ، چه برســـد به مــــــــرور خاطــــــرات با هـــم بودنمــــــان....

هیچ می دونستی

زیباترین عاشقانه‌ای که واسم گفتی

وقتی بود

کی می خواد مثل تو باشه ،مثل تو که بی نظیری

مثه تو که با نگاهت ، منو از خودم می گیری

گفتم:روز های غمناک زندگی ام را خط بزنی،کودکم